Wspomnienie Świętej Anny w kościele katolickim odbywa się 26 lipca, samo zaś jej imię wywodzi się z języka hebrajskiego od słowa hannah, co oznacza: pełna łaski i wdzięku. Święta Anna jest patronką małżeństw, matek, wdów, piekarzy i żeglarzy.

O świętej Annie  nie dowiemy się wiele z kart Pisma Świętego.  Jedyne zapiski na jej temat zachowały się w pismach apokryficznych wywodzących się z początków chrześcijaństwa.  Choć nie są to księgi natchnione, zawierają one wiele prawdy historycznej, która głoszona jest zgodnie z Tradycją Kościoła.  Najwięcej uwagi świętej Annie poświęca Proto – Ewangelia św. Jakuba oraz Ewangelia Pseudo – Mateusza.  Według tych źródeł Anna urodziła się na początku pierwszego wieku przed naszą erą w niewielkiej miejscowości Sephoris, trzy mile na północ od Betlejem. Jej rodzice byli ludźmi niezwykle pobożnymi, z  wielką radością oddawali cześć Bogu i tego samego uczyli swoje dzieci. Wiara Anny pogłębiała się przez służenie w Świątyni Jerozolimskiej, z którą była ściśle związana do końca swego życia.

Anna wyszła za mąż za Joachima w wieku 24 lat. Legenda głosi, że poznała go podczas poszukiwania zaginionego baranka przeznaczonego na ofiarę w świątyni. Żyli ze sobą w zgodzie i szacunku. Z niezwykłą pobożnością zachowywali przykazania  i nakazy religijne dzieląc się tym co posiadali z innymi. Jednego czego im brakowało to dziecka co w kulturze żydowskiej uznawane było za klątwę, którą była obarczona kobieta. Z upływem lat pragnienie to stale się pogłębiało. Według św. Jakuba, Joachim będąc zrozpaczony tym faktem, udał się do Świątyni by złożyć ofiarę w tej intencji, lecz kapłan widząc go, odmówił   mu wejścia, gdyż będąc bezdzietny, nie był godzien przestąpić progu tego miejsca. Upokorzony, udał się w góry by w ciszy błagać Boga o litość. To samo uczyniła Anna -  podczas modlitwy, zobowiązała się, że jeśli Bóg obdarzy ich dzieckiem, w podziękowaniu ofiaruje je na służbę w Świątyni. Ich prośby zostały wysłuchane i po niedługim czasie, urodziła im się dziewczynka, której nadali imię Miriam/Maria co znaczy piękna, wspaniała. Po 80 dniach od narodzin Anna i Joachim przynieśli dziecko do świątyni, by tym samym spełnić ślubowanie, które złożyli Bogu. Sami zaś przeprowadzili się do maleńkiego domku w Jerozolimie by móc być bliżej córki. Gdy Maria miała zaledwie 14 lat została żoną Józefa. Wkrótce po tym zmarł Joachim. Anna dożyła lat 80 mieszkając wraz ze swą córką i zięciem oraz wnukiem – Jezusem. Została pochowana niedaleko swojego męża Joachima w dolinie Jozafata.

Kult św. Anny rozpoczął się na wschodzie już w IV wieku choć w Europie rozprzestrzenił się na szeroką skalę dopiero w XVI. Do Irlandii sprowadzili go Normanowie w 1169/70 roku. Wzmagał się on na sile i w 1352 roku Arcybiskup Dublina Paul, ogłosił Odpust św. Anny świętem kościelnym w obrębie najpierw Dublina a potem całej prowincji Leinster. Z czasem pojawiła się potrzeba by ustanowić sanktuarium pod Jej wezwaniem. W 1435 roku za zgodą króla Henryka VI na mocy dekretu miejscem tego obrzędu stał się Kościół pod wezwaniem świętego Audoena na Cornmarket. Jednym z założeń tego dekretu było również ustanowienie bractwa pod tym samym wezwaniem, które wcielałoby w swoje szeregi zarówno kobiety jak i mężczyzn. Tak też się stało. W krótkim czasie powstała wspólnota, która opiekowała się ubogimi i kształciła dzieci. Jednak nie trwało to długo. W XVI wieku dobra bractwa zostały skonfiskowane a sam kościół oddany do użytku protestantom. Kult św. Anny został wznowiony dopiero w 1912 roku, w nowym Kościele św. Audoena na High Street gdzie jest pielęgnowany po dzień dzisiejszy.

Podążając ulicami irlandzkich miast i miasteczek natkniemy się na wiele kościołów, kaplic, szkół, szpitali, ulic czy instytucji, które noszą imię św. Anny. Również studnie nazywane były jej imieniem. Woda zaczerpnięta z tych ujęć uzdrawiała ludzi i obdarzała ich spokojem ducha. W hrabstwie Dublin mamy kilka z nich w Raheny, Dollymount, Glenamoe oraz w Bohernabreena. Zaś dla zdesperowanych panien, których cierpliwość w oczekiwaniu na wybranka nader okrutnie wystawiana jest na próbę zachowało się stare powiedzenie, które powtarzane jest do dnia dzisiejszego:

“Holy Saint Joseph and Blessed Saint Ann,

Send me a man as quick as you can.”